Centrum Terapii Pozaustrojowych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie umożliwia leczenie chorych z zastosowaniem najbardziej zaawansowanej mechanicznej wentylacji płuc w sposób oszczędzający płuca oraz pozaustrojowego wspomagania/zastępowania płuc z wykorzystaniem pełnego spektrum technik krążenia pozaustrojowego – ECMO i ECCO2R.
Zadaniem Centrum Terapii Pozaustrojowych jest koordynacja i rozwój technik krążenia pozaustrojowego w intensywnej terapii w ramach Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Techniki pozaustrojowe, umożliwiające wspomaganie lub zastępowanie funkcji narządów, rozwijają się niezwykle dynamicznie i stanowią jeden z filarów nowoczesnej intensywnej terapii.
Celem CTP jest poprawa wyników leczenia ważnych społecznie chorób, w tym sepsy, ciężkiej niewydolności oddechowej, urazów wielonarządowych. Istotną rolą CTP jest współpraca z innymi oddziałami Szpitala i zapewnienie kompleksowej opieki pacjentom w najcięższym stanie. Szpital Uniwersytecki dysponuje personelem medycznym o najwyższych kwalifikacjach i zapewnia leczenie najszerszego spektrum problemów zdrowotnych w naszym regionie. SU jest jednostką o wysoce innowacyjną, co umożliwia stosowanie nowatorskich terapii w intensywnej terapii przy jednoczesnym zapewnieniu chorym kompleksowej opieki koordynowanej na wszystkich etapach – od ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, przez oddziały szpitalne zabiegowe i zachowawcze po najnowocześniejszą intensywną terapię.
Powołanie Centrum Terapii Pozaustrojowych stanowi dowód na dynamiczny rozwój Szpitala Uniwersyteckiego i jego rolę w regionie Polski Południowej na wzór podobnych ośrodków istniejących w najlepszych szpitalach uniwersyteckich na świecie.
Ciężkie zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP)
Ciężkie zaostrzenia astmy oskrzelowej
Ciężkie zatrucia
Dla lekarza
Informacje dla lekarzy
Centrum Terapii Pozaustrojowych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oferuje nowoczesne leczenie w warunkach nowoczesnej intensywnej terapii w następujących obszarach: ostrej niewydolności oddechowej, ciężkiej sepsy z niewydolnością wielonarządową, ostrego uszkodzenia nerek, ostrego uszkodzenia wątroby.
Ciężka, ostra niewydolność oddechowa:
CTP umożliwia leczenie chorych z zastosowaniem najbardziej zaawansowanej mechanicznej wentylacji płuc w sposób oszczędzający płuca oraz pozaustrojowego wspomagania/ zastępowania płuc z wykorzystaniem pełnego spektrum technik krążenia pozaustrojowego – ECMO i ECCO2R.
Dysponujemy kilkunastoletnim doświadczeniem w zakresie leczenia z zastosowaniem ECMO pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową.
Kwalifikacja pacjentów
Wyniki leczenia ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) z zastosowaniem zarówno pozaustrojowych technik wspomagania wymiany gazowej jak i zaawansowanej wentylacji mechanicznej płuc wraz z procedurami wspomagającymi (np. ułożenie na brzuchu) zależą od wczesnej kwalifikacji pacjenta oraz od doświadczenia ośrodka.
Dlatego wskazane jest jak najwcześniejsze przenoszenie do ośrodka leczenia ciężkiej niewydolności oddechowej pacjentów spełniających następujące kryteria: A. PaO2/FiO2 <100 mmHg podczas wentylacji z FiO2 >0,8 i PEEP ≥ 8 cm H2O B. Kwasica oddechowa z pH <7,25 i PaCO2 ≥ 60 mmHg podczas wentylacji oszczędzającej płuca z ciśnieniem plateau ≤ 30 cm H2O i objętością oddechową ≤ 6 ml/kg należnej masy ciała C. Brak poprawy oksygenacji lub narastanie retencji CO2 po zastosowaniu wentylacji w pozycji na brzuchu (należy unikać stosowania tej pozycji w ośrodkach nie dysponujących odpowiednim doświadczeniem)
Przeciwwskazania
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania pozaustrojowych technik wspomagania wymiany gazowej jest nieodwracalność choroby płuc (np. schyłkowa postać przewlekłej niewydolności oddechowej, zaawansowana choroba nowotworowa), zaś względnym czas mechanicznej wentylacji płuc > 5 dni
Zachęcamy do wczesnego kontaktu telefonicznego celem konsultacji lub zgłoszenia pacjenta mechanicznie wentylowanego już w chwili pogorszenia oksygenacji z wskaźnikiem PaO2/FiO2 <150 mmHg.
Ostateczna decyzja o zastosowaniu ECMO należy do zespołu ośrodka, zaś kryteria kwalifikacji mogą się różnić u poszczególnych chorych.
Przygotowanie pacjenta
Pacjent zgłoszony do CTP powinien mieć oznaczoną grupę krwi, cewniki w naczyniach centralnych przeożone na stronę lewą, oznaczone parametry układu krzepnięcia (APTT, INR, fibrinogen) i morfologii krwi obwodowej (wraz z liczbą płytek), czynności nerek (mocznik, kreatynina), wątroby (AST, ALT, bilirubina), stężenia białka całkowitego i albuminy oraz parametrów zapalnych (CRP, prokalcytonina). Wskazane jest (jeśli to możliwe) wykonanie badania echokardiograficznego.
W chwili kontaktu prosimy również o przygotowanie aktualnego wyniku badania gazometrii krwi tętniczej oraz radiogramu klatki piersiowej.